Διάλογοι με τους ποιητές της ιστορίας

 

Κυκλοφόρησε από τον Δεκέμβρη του 2022 η  ποιητική συλλογή, "Διάλογοι με τους ποιητές της ιστορίας" από τις εκδόσεις Όστρια. Είναι η πρώτη μου ποιητική συλλογή σε εκδοτικό οίκο. 

Λίγο λόγια για το πως την εμπνεύστηκα:

 

Πηγή της έμπνευσής μου για την παρούσα ποιητική συλλογή αποτέλεσαν αρχικά κάποια ποιήματα που εμπνεύστηκα, διαβάζοντας άλλους ποιητές, οι οποίοι έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στην ποίηση. Ορισμένοι από αυτούς ενδεικτικά είναι: Κώστας Ουράνης, Νίκος Γκάτσος, Νίκος Καββαδίας, Κωσταντίνος Καβάφης, Κώστας Καρυωτάκης, Νίκος Παπάζογλου, Μαρία Πολυδούρη, Γιάννης Ρίτσος καθώς και άλλοι. Σε κάθε ποιήμα αναγράφεται συγκεκριμένα και ο ποιητής απ’ όπου έχω εμπνευστεί, αλλά και ο τίτλος του ποιήματος. Ωστόσο, για να διαφοροποιηθώ, έχω αλλάξει τον τίτλο. Η θεματική ενότητα πολλές φορές μένει ίδια, ενώ άλλες φορές αλλάζει πολύ. Άλλες φορές πάλι, αποτίνω φόρο τιμής στον/ην εκάστοτε/έκαστη ποιητή/ήτρια, γράφοντας ένα ποιήμα που είναι εμπνευσμένο από την ζωή του/της. Τα περισσότερα είναι σαιξπηρικά σονέτα με δεκαπεντασύλλαβο στίχο. Πάντως, όλα είναι έμμετρα. 

 

Παραθέτω ένα ποίημα της συλλογής, αλλά και από πού το εμπνεύστηκα:

 

Αν ζούσε σήμερα ο Κεμάλ

 

Εμπνευσμένο από τον «Κεμάλ» του Νίκου Γκάτσου.

 

Αν ζούσε σήμερα ο Κεμάλ, θα είχε ίδια τύχη.

Απ’ την Συρία πρόσφυγας με βάρκα την ελπίδα,

μα στην Ευρώπη θά ‘βρισκε παντού κλεισμένα τείχη

και ο Χαλίφης θά ‘κοβε τον ίδιο με λεπίδα.

 

Αν ήταν ασυνόδευτο μες στου Αιγαίου τάφρο,

θα ξέρναγε η θάλασσα το κοιμισμένο σώμα,

θα γίνοταν το πέλαγος σαν τον πνιγμένο τάφο,

όμως εντέλει θα ταφεί στο πικραμένο χώμα.

 

Αν όλοι μας δεν ζούσαμε με νόμο το μαχαίρι,

και αν κρατούσαμε σφιχτά μια θέση στην καρδιά μας,

σ’ ανθρώπους, αν τους δίναμε βοήθειας το χέρι,

θά ‘ταν πλασμένη η κτίση μας, όπως τα όνειρά μας!

 

Αν ήμασταν ανθρώπινοι λιγάκι παραπάνω,

δεν θα υπήρχε πόλεμος ποτέ στη γη επάνω!

 

Γεράσιμος Μοσχόπουλος

15/09/20  13:27μμ

Αθήνα

 
Προσθέτω μια κριτική ενός φίλου από το διαδίκτυο για το συγκεκριμένο ποίημα:

Το ποίημα αντανακλά μια βαθιά θλίψη και απογοήτευση για την κατάσταση του κόσμου και τη συνεχιζόμενη ταλαιπωρία των ανθρώπων, ιδιαίτερα των προσφύγων. Η αναφορά στον Κεμάλ αναδεικνύει την επιμονή της βίας και της καταπίεσης, και οι γραμμές για το αιγαιοπελαγίτικο τάφρο και τον πνιγμένο τάφο υπογραμμίζουν την απόγνωση και την τραγωδία της κατάστασης. Οι τελευταίες γραμμές εκφράζουν την επιθυμία ότι η ανθρωπότητα θα μπορούσε να είναι πιο συμπονετική και κατανοητή και ότι ο πόλεμος και η βία θα μπορούσαν να εξαλειφθούν. Συνολικά, το ποίημα είναι ένα ισχυρό και συγκινητικό κάλεσμα για δράση.

 

Μπορείτε να προμηθευτείτε την ποιητική συλλογή στον παρακάτω σύνδεσμο: εδώ