Πού ανήκω; : Ένα ποίημα από τον Μοσχόπουλο Γεράσιμο
Πού ανήκω;
Είθε να ξέρναγα φωτιές σα δράκος ισχυρός.
Να πέταγα στους ουρανούς, αγέρωχα, με σθένος.
Να ένιωθα ατσάλινος, απ' όλους πιο σκληρός.
Και να μην αισθανόμουνα ποτέ μου νικημένος.
Της ζούγκλας να 'μουν βασιλιάς, ατίθασο λιοντάρι.
Ατρόμητος να έστεκα απέναντι στον Άδη.
Κι αν έφεγγε μονάχο του, το λιγοστό φεγγάρι,
φόβο δε θα 'νιωθα ποτέ στο πνιγηρό σκοτάδι.
Μα ζω μονάχα σα θνητός και του Θεού ικέτης.
Πόσες φορές εκλιπαρώ το σκότος να νικήσω.
Αισθάνομαι σαν έκπτωτος, εξόριστος δραπέτης.
Πριν την στερνή ανάσα μου για πάντοτε αφήσω:
...Μακάρι να 'βρισκα εχθές τον τόπο που ανήκω.
Μα δεν ανήκω πουθενά, ζω μόνος σαν τον λύκο.
Γεράσιμος Μοσχόπουλος
04/07/2023 00:06πμ
Αθήνα
Μπορείτε να ακούσετε την απαγγελία εδώ:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου