Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Επιλεγμένη ανάρτηση

Το μωρό: ένα ποίημα από την Μαριαλένα Διασακιά

  Ένα εξαιρετικό ποίημα από την Μαριαλένα  Δισακιά για την μητρότητα. Ατάιστο και πεινασμένο το μωρό μου. Έτρεχα σε ξεριζωμένες πλαγιές   εκείνο μπρούμυτα σε βρώμικες σκεπές να ζει το κλάμα. Κοντά του να γυρίσω κίνησα, ανέβηκα γκρεμνούς με οδηγό κάποιον δίχως πόδια. Το άκουγα ατάιστο να κλαίει. Έφτασα μέσα από τούνελ θάλασσας αγριεμένης Την πείνα του να κλάψει δεν μπορούσε Έτσι απομείναμε και οι δυο σε βρώμικα σεντόνια να το ταΐζω γάλα ξινό από ακρωτηριασμένα στήθη. Maria Elena Davi  (Μαριαλένα Δισακιά)

Η δέκατη Μούσα: Ένα ποίημα από τον Μοσχόπουλο Γεράσιμο

 Η δέκατη Μούσα 




 

Εμπνευσμένο από την «Ενδεκάτη εντολή» του Νίκου Γκάτσου. 

 

Δεν βρίσκεται στον Παρνασσό ή στ’ Όλυμπου τα μέρη, 

μα κάπου πιο κοντά εδώ σε παιδικές αγκάλες. 

Φεγγοβολά τις νύχτες μας σα λυρικό αστέρι. 

Κάνει τις διακρίσεις μας να φαίνονται μεγάλες. 

 

Ο Μουσηγέτης των Δελφών ποτέ δεν την ορίζει. 

Σαν την πυξίδα λειτουργεί, που την αγάπη δείχνει. 

Το κλάμα, όμως των μωρών, στα σπλάχνα την αγγίζει. 

Την συναντάς πολύ συχνά στου σπιτικού τα ίχνη. 

 

Έχει πολλά ονόματα, κι όχι, μονάχα ένα. 

Σ’ όλες τις χώρες θα την βρεις να χύνει κάποιο δάκρυ. 

Ποτέ της δεν τα παρατά μες στης ζωής αρένα. 

Κηρύσσει την ελπίδα μας παντού απ’ άκρη σ’ άκρη. 

 

Την Μούσα μας, την δέκατη, την αγαπούνε όλοι, 

την σέβονται οι ρεαλιστές, μα κι οι ονειροπόλοι! 

 

Γεράσιμος Μοσχόπουλος 

14/09/20  23:37μμ 

Αθήνα 

Comment with Facebook

Σχόλια

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις