Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Επιλεγμένη ανάρτηση

Το μωρό: ένα ποίημα από την Μαριαλένα Διασακιά

  Ένα εξαιρετικό ποίημα από την Μαριαλένα  Δισακιά για την μητρότητα. Ατάιστο και πεινασμένο το μωρό μου. Έτρεχα σε ξεριζωμένες πλαγιές   εκείνο μπρούμυτα σε βρώμικες σκεπές να ζει το κλάμα. Κοντά του να γυρίσω κίνησα, ανέβηκα γκρεμνούς με οδηγό κάποιον δίχως πόδια. Το άκουγα ατάιστο να κλαίει. Έφτασα μέσα από τούνελ θάλασσας αγριεμένης Την πείνα του να κλάψει δεν μπορούσε Έτσι απομείναμε και οι δυο σε βρώμικα σεντόνια να το ταΐζω γάλα ξινό από ακρωτηριασμένα στήθη. Maria Elena Davi  (Μαριαλένα Δισακιά)

Το περίστροφο: ένα ποίημα από τον Μοσχόπουλο Γεράσιμο

 



Το περίστροφο 


 


Εμπνευσμένο από το «Μαχαίρι» του Νίκου Καββαδία. Από την πρώτη ποιητική συλλογή του Γεράσιμου Μοσχόπουλου, "Διάλογοι με τους ποιητές της ιστορίας".


 


Ένα περίστροφο κρατώ, ειν’ πάντα οπλισμένο, 


και με το χέρι στην καρδιά σου λέω μην το πάρεις! 


Καθώς πολλοί φονεύσανε, σαν ειν’ καταραμένο, 


κάποιον που αγαπούσανε. Θα γίνεις μακελάρης! 


 


Όποιος κρατά στο χέρι του ετούτο το πιστόλι, 


η αγάπη μετατρέπεται σε φθόνο και σε μίσος. 


Σε συμβουλεύω φιλικά να φύγεις για την πόλη 


και ν’ αγοράσεις κάτι ‘κει. Θα το σκεφτείς; Πες, ίσως;  


  


Αν, όμως, πάλι το ποθείς, άκου καλά να ξέρεις: 


«Στη ζώνη σου, αν το φοράς, κατάρα θα σε πιάσει! 


Τον πόνο τ’ αποχωρισμού για πάντα θ’ υποφέρεις, 


κείνη π’ αγάπησες πολύ, ζωή της, θα την χάσει!» 


 


Σαν κάποτ’ ένας ποιητής είχε δική του Μούσα. 


Της αφιέρωνε γλυκά μία στροφή τη μέρα. 


Σ’ ένα σταυρό τ’ ορκίζομαι που τότε δα κρατούσα. 


Του σάλεψε και φύτεψε μες στην καρδιά της σφαίρα! 


 


Το πήρε ένας ήσυχος, ευγενικός αγρότης. 


Κείνον ο φόβος όπλισε το ‘να δειλό του χέρι. 


Τους λήσταρχους σαν σκόπευσε, αστόχησε σαν πότης. 


Την ερωμένη σκότωσε, δικό του τζιβαέρι. 


 


Ο πρίγκιπας π’ αρνήθηκε του βασιλιά τα πλούτη. 


Σαν την αγάπησε σφοδρά, φτωχή χωριατοπούλα. 


Τη ζήλεψε αφάνταστα και μύρισε μπαρούτι. 


Από κοπέλα έγινε αστερισμός στην Πούλια! 


 


Μία φορά στο χέρι σου, σφιχτά, μην το κρατήσεις. 


Τα μυστικά του έρωτα για πάντα θα προδώσεις. 


Γιατί εκείνη π’ αγαπάς στο τέλος θα μισήσεις.  


Και σίγουρα θα ΄ρθει η στιγμή π’ εντέλει θα σκοτώσεις! 


 


Μη με ρωτάς πως τό ‘χω ‘γω, ανέλπιστα το βρήκα. 


Δεν έχω κάποιον π’ αγαπώ κι αυτό βαθιά πικρίζει. 


Φοβάμαι πως θα στρέψω το...περίστροφο αντίκα 


στο είδωλο του κάτοπτρου π’ εμένα καθρεφτίζει!». 


 


Γεράσιμος Μοσχόπουλος 


03/05/2020  22:13μμ 


Αθήνα 

Το μελοποιημένο ποίημα από το οποίο εμπνεύστηκα (Το μαχαίρι) μπορείτε να το ακούσετε παρακάτω:





Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα για την ποιητική συλλογή, "Διάλογοι με τους ποιητές της ιστορίας", μπορείτε εδώ.

Comment with Facebook

Σχόλια

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις