Το βαλς των αναγεννημένων ονείρων: ένα ποίημα από την Μαρία Κοψιδά και τον Γεράσιμο Μοσχόπουλο
Το βαλς των αναγεννημένων ονείρων
-Χορεύω μαζί σου τον έρωτα στην λίμνη των κύκνων.
-Και εγώ νιώθω πολύ όμορφα στο κάλεσμα αυτό.
-Την νύχτα ετούτη κάλεσα και τα αστέρια να μας κρατήσουν συντροφιά.
-Η νύχτα είναι υπέροχη και μοιάζει σαν πανσέληνος.
-Πάνω στο φεγγαρόφωτο καθρεφτίζεται η ματιά σου
και βλέπω μέσα του τον ουρανό να με αγκαλιάζει.
-Άγγελε μου σ’ αγαπαω πολύ
και η αγκαλιά μου θα είναι καταφύγιο για σένα.
-Τα λόγια σου έχουν γίνει το απάγκιο της ψυχής μου
και με προστατεύουνε ακόμη και από τις πληγές του Φαραώ.
- Και νιώθω να προστατεύεις σαν φύλακας άγγελος μου,
που έρχεται στα όνειρα μου.
Τα λόγια σου με γαληνευουν και με ηρεμούν.
-Ο χορός μας συνεχίζεται σαν ένα βαλς αναγεννημένων ονείρων,
που ποτέ δεν κοιμούνται και πάντα φωλιάζουν μέσα μας,
ξυπνώντας την σπίθα της αγάπης.
-Η φλόγα που βγαίνει από τα μάτια μας μάρτυρα το πάθος των ονείρων μας και αναγεννά την αγάπη μας, που θα κρατήσει για πάντα.
-Είθε η φωτιά ετούτη να μας ζεσταίνει ενδόμυχα και να μας χαρίζει θαλπωρή σε δύσκολες και σε χαρούμενες στιγμές για όλη μας την ζωή.
Μια ποιητική σύμπραξη από τον Γεράσιμο Μοσχόπουλο και την Μαρία Κοψιδά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου