Μάταιη Ελπίδα: Ποίηση Μαρούλλας Πανάγου

 

ΜΑΤΑΙΗ ΕΛΠΙΔΑ

Ήρθες κι εισέβαλες στην ζωή μου

με κεινο το πρώτο βλέμμα

 που έριξες στην σκιά μου  

Μαρμαρωμένη στο ξάφνιασμα

 σ’ αποδιωξε η ψυχή.

“Αδύνατο!   

“τόσο αταίριαστοι εμείς”

Μα   δεν το ‘βαλες κάτω. .

Να σε ελκύει το αίνιγμά μου

κι εγώ να προσπαθώ

να αποκρυπτογραφήσω εσένα

Κάτι ακατόρθωτο!

Κλεισμένο  στρείδι

στο βάθος  της μοναξιάς,

κι εγώ τόσο μακριά να καταλάβω .

Είπα να’ ρθω κοντά σου

να ανακαλύψω κάθε απόκρυφη πτυχή

Όμως το κάλεσμά μου

 βρήκε την πόρτα σου κλειστή

Δεν σκέφτηκες καν να  πείς

‘Έλα  μια άλλη φορά

Εστω να γεννηθεί μια ελπίδα  

Αποχωρώντας  άφησα  πίσω

ένα κομμάτι απ’ την καρδια

κι αποδέχτηκα την αδυναμία μου

στο μη δικαίωμα ευτυχίας ξανά .

Κι ας πολλοί πειρασμοί εκεί

να πολιορκούν την ψυχή ,

με το προσωρινο που υπόσχονταν

 στην κατρακύλα του αυτοσεβασμού

Στο ναδίρ που δεν υπάρχει πάρα πέρα

Αδίστακτη η αρνηση στο αμφιβολο .

Μα πίστευε κι ας μην γνώριζε γιατί

ότι το συναπάντημά μας θα γινόταν

κι ας ήταν τούτη η τελευταια ελπίδα  

Να ξεφυγουμε την μοίρα μας .

Μα πάντα στον ίδιο δρόμο της άρνησης οδηγεί.  

Δεν σε είδα ,δεν με είδες

Μα η καρδιά ακόμη δεν το παίρνει απόφαση.

Ισως να περιμένει ξανά μια ανάσταση

κι ας οι τρείς μέρες προ πολλού μας προσπέρασαν  

Μαρουλλα Πανάγου

Comment with Facebook