Η νύχτα πιο σπαρακτική: ποίηση Μοσχόπουλου Γεράσιμου
Η νύχτα πιο σπαρακτική (Παντούμ)
Η νύχτα πιο σπαρακτική κι απόψε βασιλεύει.
Πότε θα έρθει το πρωί; Κάπως να λυτρωθώ.
Πιασμένος μες στα δίχτυα της με καταδυναστεύει.
Εκείνη μ’ αιχμαλώτισε, πώς θ’ ελευθερωθώ;
Πότε θα έρθει το πρωί; Κάπως να λυτρωθώ.
Σ’ άμμο κινούμενη πατώ, βυθίζομαι εντός μου.
Εκείνη μ’ αιχμαλώτισε, πώς θ’ ελευθερωθώ;
Οι φανοστάτες έσβησαν στην σιγαλιά του κόσμου.
Σ’ άμμο κινούμενη πατώ, βυθίζομαι εντός μου.
Σα να μιλά η σκοτεινιά την γλώσσα των τρελών.
Οι φανοστάτες έσβησαν στην σιγαλιά του κόσμου.
Πιο φωτεινό μου φαίνεται μόνο το παρελθόν.
Σα να μιλά η σκοτεινιά την γλώσσα των τρελών.
Τα γράμματα μου δήλωσαν παραίτηση στις λέξεις.
Πιο φωτεινό μου φαίνεται μόνο το παρελθόν.
Ουρλιάζω κι αφήνομαι στις ποταπές μου έξεις.
Τα γράμματα μου δήλωσαν παραίτηση στις λέξεις.
Μονάχα άναρθρες κραυγές ψελλίζω τώρα πια.
Ουρλιάζω κι αφήνομαι στις ποταπές μου έξεις.
Οι στίχοι μ’ εγκατέλειψαν μόνο σε μια γωνιά.
Μονάχα άναρθρες κραυγές ψελλίζω τώρα πια.
Λέξεις με περιπαίζουνε, κανείς δεν με πιστεύει.
Οι στίχοι μ’ εγκατέλειψαν μόνο σε μια γωνιά.
Η νύχτα πιο σπαρακτική κι απόψε βασιλεύει.
Γεράσιμος Μοσχόπουλος
.jpg)
.jpg)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου